Ο χειμώνας πέρασε μέσα από δυσκολίες και αναταραχές. Η μόνη μου διέξοδος είναι τα όνειρα και τα καλοκαιρινά μου σχέδια. Άλλοι οργανώνουν εκδρομές και διακοπές και εγώ εκδηλώσεις! Ήρθε λοιπόν ο καιρός μετά από πολλούς μήνες σκέψης και εσωτερικής τακτοποίησης να καταλήξω στο φετινό θέμα των εκδηλώσεων του μουσείου μας. Διάσπαρτες σκέψεις για τον τόπο, για το περιβάλλον μας, αυτό που μας περιτριγυρίζει, τον Έβρο σαν ποτάμι, σαν νομό, σας ιδέα, οι μετανάστες, οι πρόσφυγες, αυτοί που τον διασχίζουν και τον χρησιμοποιούν περισσότερο από εμάς τους ντόπιους, η σκέψη έπειτα κατά πόσο είμαστε ντόπιοι, κατά πόσο υπάρχουν πραγματικά σύνορα ή είμαστε αναγκασμένοι να τα κατασκευάζουμε από ανάγκη και αδυναμία. Κάπου εκεί ήρθαν τα πουλιά σαν μια διαβεβαίωση, μια επανάληψη που έρχεται με τα πρώτα άνθη στις αμυγδαλιές, τα χελιδόνια που φέρνουν την άνοιξη, οι πελαργοί που επιστρέφουν κάθε χρόνο στη φωλιά τους, τα σπάνια πτηνά που κατοικούν στο διπλανό χωριό ή εκείνα που ξεχειμωνιάζουν στο Δέλτα μας, έν