Πέρασαν 11 χρόνια από την τελευταία χρονιά που πραγματοποιήσαμε εκδηλώσεις στο Κουκουλόσπιτό μας. Περάσανε χρόνια με θάλασσες μιας και μετακομίσαμε στην άλλη άκρη της Ελλάδας στα Χανιά, ταξίδια προσωρινά και άλλα πιο μόνιμα, απώλειες και πολλές ανακατατάξεις και κλυδωνισμούς! Πριν από κάποια χρόνια ο πατέρας μου με τον αδερφό μου συντήρησαν με τα χέρια τους το χώρο αυτό, φτιάξανε τα πατώματα, τους τοίχους, τη σκεπή, τον αυλόγυρο και πολλά ακόμα. Ξεκίνησαν με αγάπη και προσήλωση, και ήρθε η καραντίνα και μαζεμένα προβλήματα υγείας να τους σταματήσουν τη φόρα. Τώρα, τόσα χρόνια μετά έχοντας βιώσει και μια από τις μεγαλύτερες απώλειες στη ζωή μας τον χαμό του πατέρα μας Νίκου, και με μπόλικο πείσμα βαλθήκαμε να του δώσουμε μια τελευταία ανάσα ζωής και να το βάλουμε στο δρόμο του. Συγκεντρώσαμε πολλά αντικείμενα από τη συλλογή του Λαογραφικού μας μουσείου "Τα Γνάφαλα" και τα τοποθετήσαμε στους κάτω χώρους του Κουκουλόσπιτου προσπαθώντας να δώσουμε μια "αίσθηση" και ένα